کـاش گـاهـے مـرد بـودمـ
مـے شد تنهـاییمـ را بـ ه خیابـان ببرمـ
سیگـارے روشـن کنمـ
و نگـران نگـاه هـاے مغرضـانـ ه مردمـ نبـاشمـ

کـاش گـاهــے مَـرد بودمـ
مــے شد شـادے امـ را بـ ه کـوچـ ه هـا بریزمـ
بـا صداے بلنـد از تـ ه دل بخندمـ
و هیچ مـاشینــے براے سـوار کردنمـ تـرمـز نکند

مـن از زن بودن در این سرزمـین گـاهی سخت گلـ ه میکنمـ ...

نمــے دونـــ م چـــے بگــــم :|

(سُـکــوت)