میخوآهم برآیـت تَنهــــایی رآ مَعنــی کنمـ !

در سآحِلــ کنار دریــآ ایستاده ای , هوای سَرد, صدای مـُـوج 

اِنتــــظار اِنتــــــظار اِنتظـار ....

بـــِ خودَتـ می آیی ...
یادت می آید نه کَســـی استـــ که از پُشتــ بـَغلتــ کُند 
نـَ دَستیــ که شانــــه هایتــ رآ بـگیرد 
نـَ صِدآیــیـ که قشنــگــ تـَر از صدآی دریــــآ بآشـد ..!.

اِسـمـ ایـن تـَنـهــآیـیــ اَستــ ....